Bułgaria okazała się częstą destynacją polskich taterników, zwłaszcza jaskiniowych. Jedna z pierwszych wypraw, opisana na łamach „Grotołaza” (3-4/1956) oraz „Taternika” (Nr 2/1957) ruszyła już latem 1956 roku. Wyjazdy te otworzyły cały rozdział eksploracji bułgarskich podziemi, Polacy działali najintensywniej w rejonie Vracanskiej Planiny (Stara Planina - Bałkan) oraz w jaskiniach Rodopów. Miarą popularności tego kierunku wyjazdów było poświęcenie grotom Bułgarii niemal całego numeru „Gacka” (czerwiec/grudzień 1966) – biuletynu wydawanego przez STJ KK KW.

W projekcie wspominane są przez Michała Gradzińskiego wyprawy do Bułgarii z lat 1985-89. Ich uczestnicy, poza okazją do penetracji jaskiń tamtejszych masywów górskich, mieli możność konfrontacji polskiej rzeczywistości społeczno-politycznej u zarania transformacji ustrojowej z pozostającą wciąż pod komunistyczną władzą, ale żyjącą mitem „małego Zachodu” Bułgarii.